23 lutego obchodzimy Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją.
Co nieco o depresji u dzieci i młodzieży
Według klasyfikacji WHO DEPRESJA jest jedną z najgroźniejszych chorób na świecie. Zajmuje 4. miejsce pośród problemów zdrowotnych i jest jedną z przyczyn samobójstw.
- Jakie zachowania dzieci powinny zaniepokoić rodziców i nauczycieli?
- Na co zwrócić uwagę względem podopiecznych?
- Co charakteryzuje zachowania depresyjne?
Pokrótce spróbujmy sobie to przybliżyć.
Choroba ta przyjmuje różne formy i u każdego może inaczej przebiegać. U młodzieży przyjmujemy odpowiednio:
1. postawa buntownicza: brak panowania nad złością, negowanie autorytetów, agresja i samoagresja, sięganie po substancje odurzające (alkohol, narkotyki, dopalacze);
2. postawa rezygnacyjna: bardzo pesymistyczne spojrzenie na świat, brak jakichkolwiek planów na przyszłość, brak relacji międzyludzkich, przekonanie, że nic się nie uda, że nie warto się starać;
3. postawa apatyczno – abuliczna: opuszczenie się w nauce, bezczynne przesiadywanie w domu, niedbanie o wygląd;
4. postawa labilna: duże wahania nastroju począwszy od euforii, pobudzenia aż do głębokiego smutku i zrezygnowania.
Młodzież nie lubi rozmawiać o swoich problemach, dlatego też tak ciężko jest pomóc na samym początku choroby.
Jednakże, mimo wszystko, należy szukać okazji do rozmowy.
Nie należy krytykować, nie dawać rad w stylu „weź się w garść”, nie wyolbrzymiać, ale i nie bagatelizować problemów nastolatka. Kiedy stwierdzimy, że nie podołamy wspólnie problemom naszej pociechy, warto wybrać się do psychologa lub psychiatry. Często jedynie w taki sposób pomożemy dziecku w tak ciężkiej, choć bagatelizowanej przez gro osób chorobie.
JEŚLI POTRZEBUJESZ POMOCY – DZWOŃ!
Przygotowała Marta Filip